Omar Ucar`in siiri

İzmir dedikleri bekarlar hasmi

Anamın çektiği kara yasmı

Gurbette öldü diye unutman beni

Bacılarım koysun hep Omar ismi

Gelin arkadaşlar hak helal edin

Kavuma kardaşa hep selam edin

Toplanıp sılaya vardığın zaman

Mezarıma taşını ziyaret edin

Gözüme baktı kardeşim Bayram

Yandı yüreklerim bulunmaz ayran

Garip meftasında hiç bakan olmaz

Kimine düğün kimine bayram

Gözüme baktıda kardeşim İrbehem

Buraymış benim arka toprağım

Kader böyle imiş nediyim anam

Kökünden sökülmüş cennet yaprağım

                ÇEŞMELER

Bu çeşmeler köyümüzün süsüdür

Kışın ılık yazın içsen üşütür

Kör çeşmede çeşmelerin başıdır

Anlatmaya inan gücüm yetmiyor.

Taşı vardır köyümüzün taşıdır

Başı vardır sevenlerin düşüdür

Yapanlarda iyilerin eşidir

Anlatmaya inan gücüm yetmiyor.

Kör çeşmenin kör değildi gözleri

Türkülere dizi olmuş sözleri

Nice gelin yıkamıştır bezleri

Anlatmaya inan gücüm yetmiyor.

Orta çeşme akıyorsun ortaya

Senden su alanlar girer sıraya

Merhem olun çok acıyan yaraya                   

Anlatmaya inan gücüm yetmiyor                   

Göllü pınar anılırsın gölünen

Susayanı karşılarsın gülünen

Karışırsın yağmur ile selinen

Anlatmaya inan gücüm yetmiyor

Kadı pınarına oturmuş kadı

İşte oradan da geliyor adı                     

Hiç bir ölçüyle ölçülmez tadı                           

Anlatmaya inan gücüm yetmiyor                   

Velavın çeşmesi akmıyor gayrı

Boşuna mı gitmiş emeği hayrı.

KÖYÜM

Doğupta büyüdüğüm yer orası,

Havasını soluduğum, geleneğini koruduğum,

Bağını, bahçesini, tarlasını her Şeyini,

Ekmeğini yediğim yer orası.

Bazen çamurda, bazen yağmurda,

Koşupta oynadığım sokaklarında,

Neşesinde, kederinde gamında,

Bayramında bile yine orası.

Gençlik yıllarımın gönül yarası,

Ne kadarda ayrı kalsam yerimden,

Geçmişin anıları depreşti birden,

Nasıl unuturum söyle, yıllar geçsede ömürden.

Öyle tüter ki bazen burnuma,

Gurbetteyim, Rahmetli Yaylacı Dedem derdi,ki,

Ekmeğin hatırına doğduğun yer değil,

Doyduğun yer derdi de,

Dese de,

İnsan vazgeçebilirimi sevdiği yerden.

29-11-2002
Hacıbektaşlı Ramazan çelik

Ramazan Çelik´ten Köyüm Şiiri

Köyümüz kösektas

Bir zamanlar 300 hanelere çıkmıştı

Okuyanları tahsil için gitmişti

Almanya-Fransa-Belçika'lar duymuştu

Nerede senin sevenlerin Köşektaş

Yaz gelince cıvıl cıvıl olursun

Etraflara caka satar durursun

Nohut-Mercimek-Buğday'ların büyüsün

Nerede senin sevenlerin Köşektaş

Suyun az,toprağın yok agaçların kurumuş

Kızıltepe,Eskibağlar cubukları çürümüş

Ekinleri otlar sarmış çiçekleri büyümüş

Nerede senin sevenlerin Köşektaş

Elmalıklar daş eteğine dikilmiş

Aralara koyun kuzu salınmış

Avurtluk-Karamustafa aka aka yorulmuş

Nerede senin sevenlerin Köşektaş

Bali tepesinden etrafları görelim

Kızılağıl-Belbarak-Avuç'lara bakalım

Kemerli çeşme durak olsun inelim

Nerede senin sevenlerin Köşektaş

Karşı mahalleyi güzel güzel yapmışlar

Okul-Cami-Köyevini dikmişler

Sağlık ocağını üç kavşağa koymuşlar

Nerede senin sevenlerin Köşektaş

Uçkuyu ile benim köyün arası

Asvalt olmuş yollarının yarısı

Gurbetçilerden aldık yardım parası

Nerede senin sevenlerin Köşektaş

Ben köyümü canım gibi severim

İçim ata ata etrafında gezerim

Gurbet elde kaldİm hasretinle yanarİm

Nerede senin sevenlerin Köşektaş

Köşektaşım sana daha neler yazayım

Deli olup dağlarında gezeyim

Gelip gidenlerle selamını salayım

Nerede senin sevenlerin Köşektaş